Wanneer ik het bericht lees dat op NU.nl lees met de veelzeggende titel “UNICEF waarschuwt dat miljard kinderen extreem risico lopen door klimaatcrisis.” Die een miljard kinderen moeten het straks allemaal wel op gaan lossen, zo lijkt het…
IPCC
Weet je nog, die dag dat het klimaatrapport van het IPCC uitkwam? Veel wisten we eigenlijk al. Het was nu allemaal onderbouwd. Tegelijkertijd ook aangepast in opdracht van de verschillende regeringen. Je zou kunnen zeggen dat het gaat om een gecensureerd rapport. Desondanks is het rapport reden tot zorg. Grote zorg.
Hoe zorgen we ervoor dat er iets gedaan wordt? Wanneer zo’n rapport uitkomt, zou je mogen verwachten dat de alarmbellen toch wel gaan rinkelen bij de verschillende regeringen. Zo ook bij de Nederlandse regeringen. Meteen werden de verwachtingen getemperd. Er zou al van alles gebeuren. We moesten ons niet te veel zorgen maken. Het rapport is aanleiding tot zorg.
Te klein
Een veel gehoorde klacht tegen eventuele maatregelen is dat wij als Nederland te klein zijn om iets te kunnen doen. Een druppel op de gloeiende plaat. De problemen zouden opgelost moeten worden door andere landen. Wanneer men dat in meer landen zo bedacht heeft, zal dit er inderdaad voor zorgen dat een miljard kinderen in zeker 33 landen te maken gaan krijgen met extreme risico’s. Denk dan aan luchtvervuiling, hittegolven, overstromingen, tropische stormen en droogte. Ook door luchtvervuiling en ziektes ontstaan de extreme risico’s.
Ken je het gezegde dat we deze wereld in bruikleen hebben van onze kinderen? Deze kinderen groeien voor een deel op in een wereld die zal gaan veranderen. Om deze discussie af te doen als een hoax of stemmingmakerij, is idioot. Cijfers en feiten tonen aan dat er veranderingen niet alleen gaande zijn, maar ook hebben plaatsgevonden.
Ver weg
Wanneer we ons blijven beroepen op het standpunt dat we als land te klein zijn om iets te kunnen doen, is dat eigenlijk onszelf voor de gek houden. Die een miljard kinderen moeten het straks allemaal op gaan lossen, zo lijkt het…. Het is allemaal nog zo ver weg, toch?
Ik ben benieuwd hoe deze miljard kinderen het uit gaan leggen aan hun kinderen. Wat gaan ze zeggen? “Sorry, we moesten het overnemen en toen was het eigenlijk al te laat. Er waren landen die zeiden dat ze te klein waren om iets te kunnen doen.”
Eigenlijk gaat het niet eens om een miljard kinderen. Dit zijn de kinderen die de komende jaren getroffen worden door de klimaatveranderingen. Uiteindelijk gaat het om een nog veel groter aantal. Waarvan een deel niets zal kunnen doen, omdat ze bezig zijn te overleven. Hoe lossen de kinderen het dan op, die er minder mee te maken gaan krijgen? Of is dat een kwestie van “jammer.” Een zelfde gedachte die sommige nu hebben en dát is jammer!
Maar goed, wat weet ik er nu vanaf? Ik denk dat ik maar weer ga stofzuigen. Daar weet ik veel meer vanaf!
Meer informatie
Afbeelding bovenaan deze pagina: Unsplash.
