Gisteravond konden we zien dat Johan Derksen opnieuw de aandacht naar zich toe trok. Na een eerste uitzending van Vandaag Inside – waarin hij op ‘grappige’ manier vertelde over zijn eigen grensoverschrijdend gedrag – was het de opvolgende twee avonden opnieuw tijd voor hem om eens flink tekeer te gaan. Conclusie na gisteravond: het ligt allemaal aan woke en cancellen.
Donald Trump
Weet je het nog? Een paar jaar geleden. Donald Trump die vertelde over “grab ‘em by the pussy.” De video waarin hij dit zei dateerde van 2005. Tijdens de verkiezingen van 2016 dook de video opnieuw op.
Trump vond dat vrouwen soms maar een behandeling verdiende. Het bleek alleen niet de October Surprise te zijn, want Trump won de verkiezingen.
De video was weer eens het bewijs dat sommige mannen er wel heel vreemde opmerkingen op na houden als het om vrouwen gaat. Hierin staat Trump niet alleen. Ook andere bekende mannen lieten in het verleden weten dat er weinig twijfel hoefde te bestaan over hoe zij hun rol als mannen zien of zagen. Bekend zijn de uitspraken van Thierry Baudet over de rol van de man ten opzichte van de vrouw. In het kort komt het erop neer dat vrouwen graaf gedomineerd willen worden. Dat weten ze misschien niet of nog niet. Een ‘beetje’ aandringen is geen probleem volgens Baudet.
Juist dat ‘beetje’ is iedere keer het probleem. Eigenlijk valt dat in dezelfde categorie als wat Johan Derksen deed. Een ‘beetje’ grappen over wat er vijftig jaar geleden gebeurde. Toen dat grapje als een boemerang terugkwam volgde er boosheid.
De boosheid, zo weten we sinds gisteravond, richt zich op de groep mensen die zich uitsprak tegen dat ‘grapje.’ De avond nadat de bewuste uitspraken door hem werden gedaan volgde een nuancering. Van penetratie (zoals eerder wel was verteld) was geen sprake. Nee hoor, het was gewoon een grote kaars, die tussen de benen van de dame gezet werd. Niets aan de hand, toch?
Bepaalde delen van je lichaam – of dat nu vrouw of man betreft – zijn off limits. Raak je die delen per ongeluk wel aan, wat kan gebeuren, levert ongemakkelijke situaties op. Voor beide personen. Logisch.
Het is een ander verhaal wanneer het wel opzettelijk plaatsvindt. Daarbij maakt het niet uit of de persoon die het overkomt het wel of niet bewust mee maakt. Het niet bewust mee maken of kunnen mee maken is niet minder erg. Het gaat er nog steeds om dat er sprake is van een situatie waarbij een persoon zonder toestemming iets doet. In dit geval met een kaars. Dat je daarna wegloopt en verder niets doet, maakt het ook niet minder erg. Het idee dat je iemand achterlaat nadat je wat gedaan hebt kan vragen opleveren bij die persoon. Logische vragen zouden kunnen zijn: “Wat is er gebeurd” en “Wat is er nog meer gebeurd?”
One man show
Blijkbaar zijn er toch wel wat mensen gevallen voor wat ik zie als one man show. Derksen wees daarin de beschuldigingen van de hand. Het zou een grap zijn, die uit de hand was gelopen. In plaats van te herstellen en alsnog excuses aan te bieden, gebeurde het tegenovergestelde. Mensen die er een mening over gegeven hadden zouden een excuus moeten maken.
Het was allemaal de schuld van de cancelcultuur en woke mensen. Je mag tegenwoordig niets meer zeggen. Geen van de andere tafelheren ging op enig moment daar tegen in. Ze hadden ruimschoots de kans om Derksen erop te wijzen dat bepaald gedrag niet in orde is. Niet in 2022, niet in 1970, niet in 1950.
Homofobie, transfobie en racisme
Het is zeker niet de eerste keer dat er in dit programma of de voorgangers ervan een grens overschreden werd. Eerder was het homofobie, transfobie en racisme. Er volgden gesprekken en zelfs een poging tot excuses. Toch keerde iedere keer terug dat het allemaal wel erg onder een vergrootglas lag. Je zou vandaag de dag niets meer kunnen zeggen.
Over dat niets meer kunnen zeggen kunnen we duidelijk zijn. Dat mag je nog steeds. Dat je ervoor kiest om je mening op een bepaalde manier te ventileren kan kwetsend zijn. Zeker wanneer je het allemaal maar brengt als een grapje. Sommige dingen zijn nu eenmaal geen grapje. Dan maakt het niet uit hoeveel mensen er in de studio om moeten lachen.
Ook nu kunnen we het allemaal afschuiven op dat wat je dankzij de cancelcultuur en woke niet meer zou mogen. Prima, dan doen we dat! En dan?
Dan blijft nog steeds ‘staan’ dat dit grensoverschrijdend was. Daarbij maakt het niet uit of je dit wilt afdoen als jeugdzonde. De vraag is dan meteen: was dit een jeugdzonde?
Mijn jeugdzonde (een van de) bestond eruit dat ik op elfjarige leeftijd met een plastic buis witte besjes door een openstaand raam van een auto schoot. Niet handig, want het bleek de auto te zijn van de wijkagent.
Geen onderscheid
Of iets vijftig, tien of een jaar geleden plaatsvond is geen geldige reden om er op een bepaalde manier over te praten. Opschepperig en daarmee een mogelijke andere grensoverschrijdende zaak bagatelliseren.
Of je nu op televisie verschijnt of lid bent van de Tweede Kamer. Er is geen onderscheid als het gaat om grensoverschrijdend gedrag. Dat schrijf ik, omdat de kans bestaat dat er gezegd zal worden: “Maar D66 dan?”
De manier waarop D66 omging met grensoverschrijdend gedrag mag geen schoonheidsprijs verdienen. Datzelfde geldt voor hoe Talpa omging met dit alles. Had John de Mol eerder niet harde woorden gebruikt als het om het schandaal bij The Voice ging? Nu was er een geen reactie. Pas na twee dagen volgde een reactie van Talpa.
Niet zo zwaar aan tillen
Natuurlijk kunnen we ervoor kiezen om er niet te zwaar aan te tillen. Het gaat tenslotte om iets wat vijftig jaar geleden plaatsgevonden heeft. We waren er niet bij en wie zegt dat de dame in kwestie er last van heeft gehad? Dat zou kunnen. Het zou ook zomaar kunnen zijn dat de dame er wel last van heeft gehad. Wanneer je dus zegt dat er niet te zwaar aan getild moet worden, ga je voorbij aan die vragen. Daarnaast, je kiest ervoor om de manier waarop er gepraat wordt over dit soort onderwerpen in orde te vinden. Want het is maar een grapje. En dan? Op naar de volgende rel? Misschien eerst een gesprek waarin ‘foei’ gezegd wordt? En door maar weer!
Sponsors
Dat doorgaan is eigenlijk wat er eerder gebeurde. Homofobie, transfobie en racisme, het kon uiteindelijk toch allemaal. Maar wel met de voorwaarde dat het niet meer mocht. Logisch, want het programma scoorde toch goed. Sponsors hadden er eigenlijk geen probleem mee om geassocieerd te worden met dit soort ‘rel tv.’ Pas nadat de boel uit elkaar geklapt is (zoals nu), trekt men zich terug. Waren homofobie, transfobie en racisme net niet voldoende?
Het standaard argument
Dat het allemaal de schuld is van cancellen en woke lijkt inmiddels het standaard tegenargument te zijn gewoon. Een verweer wanneer het niet bevalt dat er een bepaald signaal gegeven wordt.
Niet cancellen
Prima, dan cancellen ‘we’ Johan Derksen niet. Dan gaan we gewoon door. Hoe zit het dan wanneer er zich een nieuw incident voordoet?
Een andere, belangrijke vraag in dit geval: welk signaal geef je af naar anderen die iets soortgelijks is overkomen?
Wat nu…
Hiermee kom ik op het gedeelte “Wat nu…” Denk eens aan een situatie waarin het jou overkomt. Of een geliefde, een familielid, vriend of vriendin? Je kind misschien. Is het dan nog steeds leuk en vermakelijk wanneer iemand anders alles bagatelliseert?
Openbaar Ministerie
Daarmee kom je ook uit op een andere, belangrijke vraag. Waarom was het Openbaar Ministerie er nu zo snel bij, toen een onderzoek werd aangekondigd? Aan de ene kant goed. Aan de andere kant een klap in het gezicht voor iedereen waarvoor die snelheid er niet was. Waarom duurde het zo lang na de bewuste uitzending van BOOS, voordat er actie werd ondernomen? Waarom zijn de betrokkenen van dat schandaal – dus de vermeende daders – nog niet ondervraagd?
Goed, dat zijn vragen waarop je misschien geen antwoord krijgt. Dat geldt waarschijnlijk ook voorde vraag waarom je op een bepaalde luchtige manier zou kunnen praten over dit soort onderwerpen. Wat mij betreft valt dat luchtige gepraat in dezelfde respectloze bak als “Grab ‘em by the pussy.” Helaas waren die uitspraken geen reden om Donald Trump destijds de verkiezingen niet te laten winnen. Hij won, met alle gevolgen.
Waar het nu vooral om gaat: boos zijn, omdat anderen boos op je zijn. Is dat niet vreemd?
Bron afbeelding: Pexels.
