Eigenlijk heb ik de knoop alvast maar doorgehakt. Deze dag van bewustwording heb ik vertaald naar het Nederlands als Dag van de Transgender Kinderen. Deze dag is al opgenomen in de lijst met bijzondere dagen op deze website, zoals je hier kunt zien.
Ontstaansgeschiedenis
Als ouder van een trans meisje en een genderfluïde kind heb ik natuurlijk mijn motieven kun je stellen. Komt het voort uit een bepaalde wens om mijn kinderen op de voorgrond te plaatsen misschien? Dat mag je denken. Voordat je op deze manier reageert, lees dan nog even verder.
De dag kwam niet zomaar tot stand in 2019. Rubin was van mening dat de bestaande dagen voor transgender personen noodzakelijk waren en er geen discussie gevoerd hoefde te worden over een bestaansrecht. Deze dag moest tweeledig worden.
Bewustwording en een mooie boodschap
Natuurlijk, je kunt daarbij terecht aanvoeren dat het raar is om dat laatste te beperken tot slechts een dag. De relatie tussen de twee zaken waar de dag voor staat is daarom essentieel. Is het immers niet die haat die ervoor zorgt dat het niet mogelijk is dat transgender kinderen beperkt worden? Dat ze gepest en gediscrimineerd worden.
Helaas blijft het daar niet bij. De kinderen worden, zonder dat ze dat willen, onderdeel van discussies en een felle strijd. Waar andere personen bepalen dat zij niet mogen zijn wie ze zijn of geen rechten hebben. Dat blijft niet bij woorden.
De voorbeelden zijn bekend. Niet alleen in het land waarin Rubin in 2019 haar initiatief lanceerde. Hiervoor was overigens wel een GoFundMe-campagne noodzakelijk.
Rechten van transgender personen in de VS
Nederland is geen Amerika. Er zijn hier geen wetten die kinderen dwingen om af te zien van een werkelijkheid. Er zijn geen wetten die kinderen medische zorg onthouden. Er zijn geen wetten die het mogelijk maken om ze bewust aan te spreken op school op basis van een verkeerde genderidentiteit.
Geen mythe
Wel is het zo dat we onze ogen niet mogen sluiten voor wat er wel aan de hand is. Dat er kinderen in Nederland zijn, waarvan bij geboorte iets vastgesteld wordt. Iets dat niet overeenkomt met de werkelijkheid. Die werkelijkheid bestaat uit wat we kennen als genderdysforie. Genderdysforie bij kinderen is een werkelijkheid, geen mythe.
Naast genderdysforie stopt het niet. De meeste mensen denken aan trans personen op die manier. Denk je aan het begrip transgender, dan is dat zoveel meer. Dan gaat het niet alleen om de kinderen die het hardst aangepakt worden. Ook andere genderidentiteiten vallen hieronder.
Het klopt dat trans meisjes en trans jongens keihard aangepakt worden. De trans meisjes zijn een bedreiging voor ‘safe spaces’ van cis meisjes en trans jongens zijn ‘verwarde’ kinderen. In deze gevallen wordt hard geroepen dat men deze kinderen wil beschermen. Juist door de kinderen te ontzeggen wat men echt nodig heeft: medische zorg.
Geen onderscheid gemaakt
Die medische zorg bestaat niet uit een team van chirurgen die bij de ingang van de genderpoli in de houding staan, om aan de slag te gaan. Toch denken heel veel mensen dat dit wel het geval is. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen sociale en medische transitie. Daarbij: het gaat allemaal om operaties, operaties en nog eens operaties. Daarnaast gaat het op spijt en we kunnen wel of niet overzien van gevolgen als kind. Dat er een langdurig traject aan vooraf gaat wordt ofwel genegeerd of men ziet/weet het niet.
Die ‘bedenktijd,’ of je wel of geen spijt hebt of krijgt wordt bovendien extra lang gemaakt door nog iets anders. Dat zijn de wachtlijsten. Je bent niet ‘zomaar’ aan de beurt.
Toch zijn dit soort dingen allemaal zaken die regelmatig aangehaald worden. Door mensen die zich ‘kritisch’ opstellen. Zij willen dat allemaal niet of zien in sommige gevallen liever een wereld zonder transgender personen.
Nederlandse politiek
Inmiddels is dit alles ook allang doordrongen tot de Nederlandse politiek. Politici die het hebben over ‘indoctrinatie’ door de transgender gemeenschap, ‘genderideologie, ‘genderwaanzin’ of ‘gendergekte.’ Dat niet alleen, ook de maatschappij zelf doet er voor een deel aan mee. Sommige mensen menen dat het allemaal te veel is. Bijvoorbeeld wanneer er gesproken wordt over emancipatie van de gemeenschap. Zelfs wanneer er sprake is van geweldsdelicten. Dan zal het wel komen door het ‘opdringen.’
Helaas is dit niet beperkt tot alleen volwassenen. Ook kinderen en jongvolwassenen doen eraan mee. Bekend zijn de ‘2 gender jokes’ en memes. De keiharde uitingen op social media, ook gericht tegen kinderen. Nee, dat zeg ik niet alleen maar vanwege de nare ervaringen die mijn kinderen overkomen.
Ik denk bijvoorbeeld aan het verhaal over de trans jongen waarvan alles ongewild uitkwam op zijn nieuwe school. Wat dat vervolgens met hem deed. Welke verschrikkelijke vernederingen en pesterijen hij moest ondergaan. Dat is mensonterend. Zolang dat soort dingen gebeuren, is 26 oktober een dag die gereserveerd zou moeten worden voor Dag van de Transgender Kinderen.
Helaas kwam ik er net iets te laat achter, dit jaar. Geen zorgen, de vermelding voor 2024 en de daaropvolgende jaren staan er gewoon al in.
Het tegenargument: andere kinderen
Als tegenargument kun je aanvoeren: “Waarom niet voor andere kinderen die het zwaar te verduren hebben?”
Het klopt inderdaad dat er genoeg andere kinderen in ons land het zwaar te verduren hebben. Kinderen die gepest worden bijvoorbeeld. Weliswaar is er een speciale dag die er is voor alle personen die gepest worden, namelijk de Landelijke Dag tegen Pesten. Deze dag vindt plaats op 19 april van ieder jaar. Stichting Stop Pesten Nu benoemt in de cijfers (terecht) de aantallen personen van de LGBTQIA+ gemeenschap die slachtoffer worden van pestgedrag. Alleen gaat het hier niet expliciet om transgender kinderen.
Stuk voor stuk belangrijk
Daarmee zijn we er nog niet. Andere kinderen hebben het ook erg zwaar. Kinderen in de jeugdzorg, kinderen die staan op wachtlijsten van de GGZ. Het klopt. Die hebben het stuk voor stuk allemaal heel erg zwaar. Een dag zoals 26 oktober doet geen afbreuk aan de rechten van deze kinderen of hun waarde. Ook zij zijn belangrijk. Zij tellen ook mee. Net zo goed als ‘vergeten kinderen,’ of de kinderen wiens ouders slachtoffer werden van de Toeslagenaffaire. Stuk voor stuk belangrijk. Het verschil is alleen: 26 oktober is er al. Het idee is niet om de andere kinderen minder belangrijk te maken. Het idee is om in dit geval een bepaalde groep een dag te geven. Wat er op een eventuele andere dag kan gebeuren is natuurlijk een goed initiatief en daarover mag zeker nagedacht worden. Misschien is dat zelfs al het geval.
Geen kind is het waard om ondergewaardeerd te worden. Geen kind is het waard om vergeten te worden. Een dag als vandaag was er al, zij het in de Verenigde Staten. Dit alles is bedoeld om aan te geven waarom het juist een goed idee is om hiervan ook een Nederlandse bijzondere dag te maken. Natuurlijk, hierbij is het niet moeilijk los te zien van mijn rol als ouder. Een betrokken ouder. Wel een die ook kijkt naar wat andere kinderen overkwam of is overkomen. Waarbij de afweging werd gemaakt of het een goed idee was om deze kinderen op deze dag te laten ‘shinen.’ Dus nee, niet alleen mijn kinderen. Al deze kinderen. Omdat ze het verdienen!
26 oktober
Noteer in je agenda, 26 oktober: Dag van de Transgender Kinderen. Tenzij iemand anders natuurlijk een betere naam kan verzinnen.
